ارجحیت با طرف مقابل در بیمه

یکی از اصول اساسی در بیمه است که چنانچه در بیمه نامه جملاتی گنگ و نامشخص درج شده باشد در صورت اختلاف در برداشت، به نفع بیمه گذار تفسیر می گردد. حال چنانچه بیمه گذار خود بیمه نامه را تنظیم نموده باشد و بیمه گر با مفاد آن موافقت نماید از این اصل به نفع بیمه گر استفاده می گردد.

اخلاق حرفه ای در صنعت بیمه

زمانی که بحث بیمه مطرح می گردد به چند دلیل بحث اخلاقیات مشکل می گردد چرا که تبعیض، جوهره وذات این صنعت می باشد. اگر شرکت بیمه ای یک راننده خوب و یک راننده بد را با حق بیمه برابر، بیمه کند، این شرکت به زودی در خواهد یافت که تنها به بیمه کردن رانندگان بد می پردازد (نظریه انتخاب نامساعد). به همین دلیل بیمه گران بین رانندگان بر اساس سوابق رانندگی شان تفاوت قائل می گردند. اما با این وجود، باز جامعه برخی تبعیضات قابل سرزنش را می بیند و مانع از تبعیض بر اساس این مبانی می گردد. تبعیض میان گروه های مردم (بین افراد) اخلاقا و قانونا نهی شده است،  اما چنین تبعیضی در صنعت بیمه به صورت یک عادت شده است، هر چند شاید جزء سیاست شرکت ها نباشد. مسأله اخلاقی در این جا مربوط به عدم وجود معیارهای مؤثر برای شرکت ها جهت جلوگیری از اعمال این تعصبات و گرایش ها را هنگام تلاش برای کاهش این هزینه ها می باشد. به عنوان مثال  بیمه گران ممکن است گرایشات و تعصبات کارکنان خود در فرآیند تصفیه خسارات بیمه گذاران را هنگامی که این تعصبات در راستای سودرسانی به بیمه گران عمل می کند نادیده بگیرند. این نوع تعصبات و گرایش ها در هنگام تصفیه خسارات بسیار آشکارتر از تعصبات در هنگام فروش بیمه نامه می باشند.

بیمه، تجارتی بلند مدت است و لذا نمی توان صرفا ایده هایی را پذیرفت که به ارتقاء سود در کوتاه مدت کمک می کند، زیرا روابط پایدار آتی را تخریب می کند. بنابراین ، کاربرد اصول اخلاقی در این صنعت ضروری است. اخلاقی بودن سودآور است، اما اخلاقی بودن به خاطر سودآور بودن آن غیر اخلاقی است که علاوه بر آن، در بلندمدت سودآور نخواهد بود. بیمه خرید تامین و پوشش در برابر خطری است که خریدار مطمئن نیست با آن مواجه خواهد شد یا نه، اما متقاعد شده است که پوشش خریداری شده مناسب است و در صورت نیاز به کار خواهد آمد.صنعت بیمه ذاتا با موضوع اعتماد و اخلاق سرو کار دارد. بیمه گران باید منصف و در عین حال سخت گیر باشند. تقلب به هیچ عنوان نباید مقبول باشد و جلوگیری از آن مسئولیت اخلاقی تمامی بیمه گران است،زیرا در صورت کوتاهی آنها، تاوان آن را اغلب مشتریان و سهامداران به شکل پرداخت حق بیمه های بیشتر و دریافت سود کمتر، پرداخت خواهند کرد.

محصولات بیمه تماما باید دارای عنصر واقعی انتقال ریسک باشند و این اساس کار بیمه است. درعین حال ارتقای راه های جایگزین برای انواع ریسک هایی که قابل بیمه نیستند، از وظایف آنهاست.صنعت بیمه نمی تواند به سادگی به مشتریانی که به دنبال پوشش های  مناسب هستند، نه بگوید ؛ بلکه باید بدیل های جایگزین را ارائه کند. هم چنین شرکت های بیمه برای حفظ اعتماد مشتریان باید از نظر مالی قوی بوده تا بتوانند به تعهدات بلند مدت مالی خود عمل نمایند. کانال های فروش و به عبارتی واسطه ها مانند کارگزاران، نمایندگان و کارکنان نقش کلیدی در جذب و حفظ مشتری بر عهده دارند. در مقابل، شرکت های بیمه باید ملزم به همکاری با کارگزاران و نمایندگانی باشند که استاندارد های اخلاقی را رعایت کرده و از حرفه و دانش لازم برای ارائه  توصیه ها و راهنمایی های صحیح مشتریان برخوردار هستند.این بدین معنی است که واسطه ها باید قبل از شروع فروش محصولات، غربال شوند. آنها هم چنین باید به طور دائم تحت نظارت باشند و رفتارهای غیر اخلاقی و متقلبانه آنها به هیچ وجه تحمل نشود. بنابراین، انتخاب و غربال کارگزاران نه تنها می بایست بر روی مهارت های فنی و حرفه ای آنها تمرکز یابد ، بلکه می بایست شامل سوابق  مالی و اخلاقی آنان نیز باشد. کارگزاران و نمایندگان نباید صرفا به عنوان عوامل جلوبرنده فروش بیمه نامه های  شرکت الف یا ب نگریسته شوند، بلکه باید بر اساس یک رابطه  اعتماد محور با مشتریان خود، به عنوان مشاوران ارزش افزاینده عمل کنند. آنها نه تنها وظیفه فراهم کردن اطلاعات مناسب برای مشتریان را بر عهده دارند، بلکه لازم است تمام اطلاعات مربوطه  را از مشتریان خود بگیرند تا قادر به ارائه بهترین پیشنهادها به آنان باشند. این امر زمانی امکان پذیر است که بیمه گذار به نماینده با کارگزار بیمه اعتماد و در اطلاعات خود او را شریک کند. پس بدون اعتماد، واسطه ها نمی توانند به درستی وظیفه خود را انجام دهند. برای حصول اطمینان از حفظ توانایی واسطه ها، لازم است که دانش و مهارت آنان از طریق آموزش و مساعدت های تحصیلی ارتقاء یابد.

اغلب گفته می شود کار بیمه گران مدیریت ریسک است، اما می توان این گونه نیز گفت که کار آنها مدیریت اعتماد است. اعتماد نیز مقوله ای است که تنها میان افراد و گروهها، قابل تعریف است. اعتماد در روابط بین بیمه گران و واسطه ها و بیمه گذاران به تدریج ایجاد می شود. اگر فرهنگ و اصول زیربنایی یک شرکت بیمه و واسطه های آن بر مبنای استانداردهای اخلاقی نباشد، حاکمیت شرکتی به طور صحیح ايجاد نشده است. اخلاقی بودن به دلخواه مدیران یک شرکت نیست، بلکه امروزه رفتار اخلاقی به یک ضرورت اقتصادی تبدیل شده است. زمانی که سهامداران، مشتریان و جامعه ادراک منفی از رفتارهای اخلاقی یک شرکت داشته باشند، سودآوری بلندمدت و در نهایت بقای آن شرکت به خطر می افتد.

اطلاعات مربوط به منشور اخلاق حرفه ای صنعت بیمه در کشور ایران را مطالعه کنید.

اتکاگیر

شرکت بیمه اتکائی مجدد که بخش یا درصدی از ریسکها و تعهدات شرکت بیمه اتکائی را طبق قرارداد بیمه اتکائی مجدد می پذیرد و پشتیبان اتکاگر می شود. این عمل یا معامله  واگذاری ریسک ها به طور معمول  در مورد ريسک ها و تعهدهای سنگین و بزرگ متداول است.

مطالب مربوط به اتکاگر را مطالعه نمایید.

اتکاگر

اتکاگر، شرکت بیمه ای است که تمام یا بخشی از تعهدات شرکت بیمه دیگر را با انجام برخی توافقات متقبل می شود.

اتکاگر یک شرکت بیمه اتکائی یا موسسه بیمه ای است که طبق قانون و مقررات حاکم، مجاز به قبول و انجام عملیات بیمه اتکائی است. غیر از بیمه اتکائی اجباری که در داخل یک کشور به موجب قانون انجام می شود و شرکت های بیمه مکلفند درصدی از عملیات بیمه ای خود را به بیمه مرکزی (یا صندوق مشترک اتکائی) بپردازند، واگذاری های اتکائی به موجب قرارداد اتکائی است که بین بیمه گر مستقیم (واگذارنده ریسک) و اتکاگر (موسسه اتکائی) انجام می شود. قرارداد بیمه اتکائی یک قرارداد تجارتی است که شرایط آن طبق عرف و تکنیک بیمه و توافق طرفین تعیین می شود. این قرارداد فقط ناظر و حاکم بر روابط بین بیمه گر و اتکاگر است و هیچ رابطه حقوقی بین اتکاگر و بیمه گذاران ایجاد نمی کند.

مطالب مربوط به اتکاگیر را مطالعه نمایید.

آکچوئرال

ماهیت و اساس بیمه را ریسک تشکیل می دهد. برای مدیریت بهتر ریسک، بیمه، تدبیری جهت انتقال آن از یک طرف به طرف دیگر است. شرکت های بیمه قادرند طبق قوانین احتمالات، ریسک هارا به گونه ای پخش نماید که زیان های ناشی از وقوع غیر منتظره حوادث، دارای تاثیرات نسبتا کمتری باشند.

آکچوئری آمیخته ای از تکنیک های ریاضی،تئوری احتمال و روش های آماری در مسائل مالی است که به طور  مشخص در بیمه عمرو طرح های مستمری کاربرد دارند.آکچوئر ها ریسک هایی را که احتمالا در آینده  به وقوع می پیوندند، قیمت گذاری می کنند.

به همین خاطر به آکچوئر ها، معمار های مالی و ریاضی دان های اجتماعی نیز اطلاق می شود، زیرا مهارت های شغلی منحصر به فرد در حل مسائل مختلف مالی و اجتماعی به آنها کمک می کند. مهارت آکچوئر ها در حل مسائل گوناگون موجب اشتغال آنها در مشاغل مختلف شده است.

محاسبات و پیش بینی های آکچوئر ها به منزله ستون فقرات فعالیت های شرکت های بیمه و امور مالی موسسات مختلف بیمه ای است. فعالیت های آکچوئری به میزان زیاد مستلزم انجام امور ریاضی است، اما آکچوئرها باید در زمینه مسائل اقتصادی، قوانین و مقررات، علوم اجتماعی و امور تجاری و بازرگانی نیز اطلاعات بهنگامی داشته باشند. همچنین آکچوئر ها باید جهت تشریح مسائل برای افرادی که باآکچوئری ها آشنایی ندارند، از مهارت ارتباطی قوی برخوردار باشند.

آکچوئر مستقیما مسئول ارزیابی کیفیت و کمیت ریسک هایی خواهد بود که قرار است توسط بیمه گر تحت پوشش قرار گیرند‌. در مورد هر نوع ریسکی،او باید برای شناخت میزان فراوانی این گونه وقایع غیر منتظره و هم چنین تاثیرات مالی وقوع آنها بر افراد تلاش کند. از نقطه نظر بیمه گر، وقایع غیر منتظره تحت پوشش خساراتی هستند که توسط بیمه شدگانی که خسارت دیده اند،مطالبه خواهند شد.

ماهیت تاثیر مالی ریسک های تحت پوشش، میزان خساراتی است که به شرکت بیمه وارد می شود. در نتیجه آکچوئر، علاقه مند به یافتن فراوانی و شدت خسارت ریسک های مورد بیمه است.

وقتی تعداد و میزان خسارت خطرات برای یک دوره مالی، مثلاً یکسال، تعیین شد، خسارت ناشی از ریسک معینی که به آن جمع مطالبات نیز اطلاق می شود قابل حصول است. علاوه بر آن، آکچوئر علاقمند به ارزیابی کلی خسارات، نه تنها برای بیمه گذاران، بلکه برای تمام ریسک های تحت پوشش توسط بیمه گر است تا بتواند درباره نحوه فعالیت بیمه گر، در مورد قبول، عدم قبول و یا شرایط بیمه کردن ریسک ها، به تصمیم گیری مناسبی نائل آید. خطرهای بیمه شده ممکن است ناشی از ریسک های انفرادی باشد. مانند فوت فرد، آتش سوزی ساختمان و حادثه اتومبیل یا آنکه ناشی از مجموعه ای از ریسک های انفرادی باشد که توسط یک بیمه گذار بیمه شده است.مانند مجموعه حادثه اتومبیل یا فوت کارکنان یک شرکت که در یک گروه بیمه شده اند. آکچوئر ها بسیار علاقه مندند که در مورد ریسک ها اظهار نظر کنند. این گونه اظهار نظر ها تعیین نرخ حق بیمه و قضاوت در مورد ذخائر مورد نیاز بیمه گر را شامل می شوند.احتمالات و آمار، ابزار های اساسی مورد استفاده آکچوئر جهت تعیین مدل هایی برای تشریح ماهیت خسارت، چه از نظر تعدادو چه از نظر شدت آنهاست. آکچوئر باایجاد مدل ریاضی پدیده های طبیعی، که موجب ایجاد خسارت های بیمه ای می شوند، قادر به مطالعه مدل و تاثیرات متفاوت تصمیمات گوناگون خواهد بود.

آکچوئر ها ریسک های گوناگون را ارزیابی مالی می کنند تا به عنوان تصمیمات استراتژیک مدیریت شرکت، مورد استفاده قرار گیرد. به دلیل اتکای زیاد به قضاوت های آکچوئر، این گونه افراد در سیر مراحل شغلی به مدیریت عالی و پست های اجرایی بالا ارتقا می یابند. اگر موسساتی که فاقد کارشناس آکچوئری هستند به مشاوره مالی معینی نیاز پیدا کنند. از خدمات آکچوئر های مشاور استفاده می کنند. آکچوئر مشاور می تواند خود به تنهایی به عنوان خویش فرما به این کار بپردازد و هم اینکه در یک شرکت مشاوره در سطح ملی فعالیت داشته باشد.

آکچوئر های مشاور به شرکت ها کمک می کنند تا طرح های مستمری و مزایای کارکنان را طراحی کنند، یا میزان دارایی ها و تعهدات شرکت، صندوق ها و سازمان های بیمه ای ،آنان را در محاسبه هزینه ریسک های گوناگون مربوط به فعالیت شرکت، یاری می کنند. آکچوئر های مشاور با مدیران عالی رتبه امور مالی، عملیات و نیروی انسانی و مدیران اجرایی موسسات، همکاری و به آنها در حل مسائل کمک می کنند.