نویسنده : عطیه صالحی

اصطلاح به گل نشستن در بیمه های باربری

004 2 300x300 - اصطلاح به گل نشستن در بیمه های باربری

اصطلاح به گل نشستن در بیمه های باربری

وضعیت یا حالتی است که به کشتی با کف دریا، یا اجسام موجود در آن برخورد کند و خروج از آن وضعیت جز با وسایل و تجهیزات خاص مقدور نباشد. لذا کشتی برای مدت طولانی، متوقف شده و قادر به ادامه حرکت نخواهد بود. برای اثبات به گل نشستن بایستی سه شرط احراز شود. اولا این که قسمت های زیرین کشتی با بستر دریا، تپه های شنی و یا صخره ای اصابت کند. دوم این که برخورد کشتی با بستر و کف دریا شدید باشد. سوم این که توقف کشتی در حالت به گل نشستن در بستر دریا مدت زیادی به طول بیانجامد.
زمانی که کشتی در معرض یکی از خطرات دریا که در بیمه نامه دارای پوشش بیمه ای است قرار گرفته و احتمال غرق آن می رود، در این حالت ناخدای کشتی عمدا برای نجات کشتی از خطر غرق کلی، آن را در آبهای کم عمق به گل می نشاند و به همین دلیل و با توجه به این که کشتی در این حالت برای مدت طولانی باقی می ماند، می توان گفت که حالت به گل نشستن احراز شده است.
به هر حال آنچه مسلم است، عمل به گل نشستن کشتی باید تصادفی بوده و میل و اراده در آن دخالت نداشته باشد، مگر برای نجات کشتی از غرق شدن. مدت زمان طولانی که لازم است تا حالت به گل نشستن تحقق پیدا کند. در همه موارد صادق نیست. زیرا اگر کشتی به نحوی به گل بنشیند که حرکت مجدد آن بدون استفاده از نیروی دیگر کشتی ها و با یدک کشها امکان پذیر نباشد، این حالت به مفهوم واقعی به گل نشستن است هر چند مدت زمان آن کوتاه باشد.

بخشودگی جرائم بیمه دارندگان موتور سیکلت و ماشین آلات کشاورزی

0098 300x300 - بخشودگی جرائم بیمه دارندگان موتور سیکلت و ماشین آلات کشاورزی

بخشودگی جرائم بیمه دارندگان موتور سیکلت و ماشین آلات کشاورزی

جریمه بند (ب) ماده 24 قانون بیمه اجباری شخص ثالث برای موتورسیکلت‌ها و ماشین‌آلات کشاورزی فاقد بیمه‌نامه شخص‌ثالث بخشیده شد.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل بیمه مرکزی،در راستای مصوبه مجمع عمومی صندوق تامین خسارت‌های بدنی و موافقت بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران به منظور حمایت از اقشار آسیب پذیر و پیشگیری از آسیب های اجتماعی و ترویج فرهنگ بیمه، شرکت‌های بیمه مکلفند از تاریخ  1397/03/19مقارن با عید سعید فطر لغایت 1397/06/19 صد درصد مبلغ جریمه موضوع بند (ب) ماده 24 قانون بیمه اجباری شخص ثالث مصوب سال 1395 مربوط به موتور سیکلت‌ها و ماشین‌آلات کشاورزی فاقد بیمه‌نامه که دارندگان آن‌ها در بازه زمانی مورد اشاره اقدام به خرید بیمه‌نامه شخص ثالث می‌نمایند را دریافت نکنند.

ماده ۱۵ قانون بیمه شخص ثالث

0098 300x300 - ماده ۱۵ قانون بیمه شخص ثالث

ماده ۱۵ قانون بیمه شخص ثالث

بر اساس این ماده در موارد زير بيمه گر مكلف است بدون هيچ شرط و اخذ تضمين، خسارت زيان ديده را پرداخت كند و پس از آن مي تواند به قائم مقامي زيان ديده از طريق مراجع قانوني براي بازيافت تمام يا بخشي از وجوه پرداخت شده به شخصي كه موجب خسارت شده است مراجعه كند:
1-اثبات عمد مسبب در ايجاد حادثه نزد مراجع قضائي.

2-رانندگي در حالت مستي يا استعمال مواد مخدر يا روانگردان مؤثر در وقوع حادثه كه به تأييد نيروي انتظامي يا  پزشكي قانوني يا دادگاه رسيده باشد.

3-در صورتي كه راننده مسبب، فاقد گواهينامه رانندگي باشد يا گواهينامه او متناسب با نوع وسيله نقليه نباشد.

4-در صورتي كه راننده مسبب، وسيله نقليه را سرقت كرده يا از مسروقه بودن آن، آگاه باشد.

بیمه شخص ثالث

آمار تعداد مصدومین حوادث رانندگی سال 97

0098 300x300 - آمار تعداد مصدومین حوادث رانندگی سال 97

آمار تعداد مصدومین حوادث رانندگی سال 97

در دو ماهه نخست سال جاری 58 هزار و 752 مصدوم حوادث رانندگی به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کردند که از این تعداد 40 هزار و 913 نفر مرد و 17 هزار و 812 نفر زن بودند. این آمار در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 7.8 درصد افزایش یافته است.

تعریف بارنامه و کاربرد آن در بیمه

004 2 300x300 - تعریف بارنامه و کاربرد آن در بیمه

تعریف بارنامه و کاربرد آن در بیمه

بارنامه سندی است که توسط حمل کننده یا نماینده او امضاء می شود و بیانگر این است که کالاهایی که نوع، کمیت و شرایط آن ذکر شده است، برای حمل دریافت شده اند و یا بر روی کشتی که عازم مقصد مشخصی است بارگیری شده اند. بارنامه رسید کالا می باشد و بیانگر شرایط و مفادی است که تحت آن، کالا حمل می شود. بارنامه به عنوان یک سند کلیدی در کشتیرانی و حمل و نقل چند کاربرد دارد؛ اول این که نشان دهنده قرارداد حمل است؛ دوم رسید کالا  محسوب می شود و سوم این که سند مالكيت كالا می باشد.

از آنجا که بارنامه، سند مالکیت است لذا طبق آن، به دارنده اش اجازه داده می شود بعد از رسیدن کشتی به مقصد، بار را از حمل کننده تحویل بگیرد. همچنین بارنامه به دارنده آن اجازه میدهد تحت ضوابط قرارداد حمل، در صورت فقدان کالا یا آسیب دیدن آن، ادعای خسارت کند. طبق قانون، مالكيت بارنامه برابر است با مالكيت كالا. يعنی دارنده آن مالک کالا شناخته  می شود.

بارنامه ممکن است قابل معامله و انتقال باشد و لذا هر کس آن را داشته باشد، مالک کالا شناخته می شود. اگر غیر قابل معامله و انتقال به دیگری باشد، معمولا پشت نویسی شده و تنها یک مالک دارد که نام او ذکر شده است.

شیوه معمول این است که بارنامه در سه نسخه اصلی صادر می شود و در بندر مقصد تنها کافیست که دریافت کننده کالا، یک نسخه را که مربوط به اوست ارائه دهد. اگر بار به بندری غیر از مقصد تعیین شده در بارنامه منتقل شود، هر سه نسخه اصلی بارنامه باید ارائه شود.

گاهی اتفاق می افتد که بارنامه به موقع به بندر تخلیه نمی رسد. در مسیرهای کوتاه و مخصوصا در مورد کشتی های تانکر این مشکلی رایج است؛ زیرا ممکن است مواد نفتی در حالی که در کشتی در حال حمل می باشند چندین بار فروخته شوند. در این وضعیت حمل کننده هرگز نباید بار را بدون ارائه بارنامه تحویل دهد. یکی از انواع مهم بارنامه، بارنامه های دریایی است که انواع و تقسیم بندی های مختلفی دارد که به شرح زیر می باشد.

1- از نظر موقعیت کالا: بارنامه های دریایی از نظر موقعیت کالا، به بارنامه کالای بارگیری شده و دریافت شده تقسیم می شود. بارنامه دریایی کالای بارگیری شده نشان دهنده این است که کالا توسط متصدی حمل تحویل گرفته شده و در کشتی بارگیری شده است. بارنامه دریایی کالای دریافت شده نشان دهنده این است که کالا توسط متصدی حمل، برای حمل دریافت شده اما بارگیری نشده است. در عمل، بانکها از قبول چنین بارنامه ای خودداری می کنند مگر این که در قرارداد بین خریدار و فروشنده، اعتبار آن مورد پذیرش واقع شود.

۲- از نظر تعداد وسیله حمل: بارنامه های دریایی از نظر تعداد وسیله حمل به سه نوع تقسیم می شوند که شامل بارنامه دریایی مستقیم، بارنامه حمل مرکب و بارنامه سراسری است.

٣- بارنامه دریایی مستقیم برای حمل کالا از بندری به بندر دیگر بدون تغییر کشتی و ارسال مستقیم کالا به گیرنده استفاده می شود.

بارنامه حمل مرکب در مورد حمل کالا با بیش از یک نوع وسیله حمل و تحت حمل و نقل مرکب یا چند وجهی استفاده می شود، صادر کننده این نوع  بارنامه ، یعنی متصدی حمل و نقل چند وجهی ؛ مسئولیت حمل از زمان دریافت کالا تا تحویل آن را بر عهده دارد.

تحت تأثیر شیوه حمل و نقل مركب، گروه های با  Nvoc با NVOCC  وارد فعالیت حمل و نقل شده اند. این متصدیان حمل، بارنامه را برای حمل کالا با کشتی یا وسیله حملی صادر می کنند که نه مالک آن هستند و نه اداره آن را بر عهده دارند و عمدتا در حمل کالا با کانتینر فعالیت می کنند زیرا گسترش استفاده از کانتینر برای حمل و نقل کالا باعث گسترش و تسهيل حمل و نقل مرکب شده است.

بارنامه سراسری مانند بارنامه مرکب است، اما زمانی صادر می شود که یک حلقه از زنجیر حمل و نقل، الزاما دریایی باشد.

٤- از نظر شرایط کالای مورد حمل: بارنامه های دریایی از نظر شرایط کالای مورد حمل به بارنامه های غیر مخدوش و مخدوش تقسیم می شوند. اگر در بارنامه ذکری از معیوب بودن کالا یا بسته بندی آن  نباشد و به ضمیمه آن نیز یادداشتی نباشد، بارنامه تمیز یا غیر مخدوش یا بدون قید و شرط نامیده می شود. البته بارنامه باید دارای این شرایط باشد، در غیر این صورت ارزش و اعتبار خود را از دست می دهد. اگر در بارنامه صریحا در مورد نقص و عیب کالا یا بسته بندی آن نکته ای قید شده باشد آن را بارنامه مخدوش یا مشروط می گویند. در معاملات مبتنی بر  اعتبارات اسنادی، بانک ها از قبول بارنامه های مخدوش خودداری می کنند.

5- از نظر نوع خدمات حمل و نقل: از این نظر، بارنامه های دریایی به دو نوع تقسیم میشوند بارنامه هایی که تحت خدمات منظم کشتیرانی قرار دارند. این نوع بارنامه ها برای محموله کشتی هایی صادر می شود که دارای بارنامه حرکت مشخصی بوده و مسیرهای مشخصی را طی می کنند.

بارنامه تحت خدمات کشتیرانی ترمپ برای کالاهایی که با کشتی اجاره ای حمل می شوند صادر می شود. حمل بار تحت این نوع بارنامه، تابع قرارداد چارتر (اجاره) می باشد. مثلا یک فردی کشتی را اجاره بلند مدت می کند و خود او که اجاره کننده کشتی است، از یک، دو یا چند صاحب کالا، کالا برای حمل دریافت می کند. در این صورت اجاره کننده اول، به هر یک از صاحبان کالا بارنامه می دهد نه این که با آنها چاتر پارتی تنظیم کند. این بارنامه ها تحت چارترپارتی صادر می شوند. این نوع بارنامه ها مورد قبول بانک ها نمی باشند مگر این که خلاف آن شرط شده باشد.

6- انواع دیگر بارنامه: دو نوع بارنامه دیگر وجود دارد که عبارتند از:

بارنامه ترانشیپ صرفا برای حمل کالا از طریق دریا بوده و کالا از یک کشتی به کشتی دیگر منتقل می شود و در آن مبدأ و مقصد محموله و همچنین نقطه   انتقال کالا از کشتی اول به کشتی دوم و غیره مشخص می شود.

بارنامه حمل مرکب فیاتا (FBL): اتحادیه بین المللی کارگزاران بار آن را جهت استفاده عاملین حمل و نقل مركب تنظیم کرده است. بارنامه فیاتا می تواند به صورت بارنامه دریایی نیز صادر شود. بارنامه فیاتا حاوی آرم سازمان فياتا و اتاق بازرگانی بین المللی می باشد.

کاربرد بازیافت خسارت در بیمه

bimkook2 5 300x300 - کاربرد بازیافت خسارت در بیمه

کاربرد بازیافت خسارت در بیمه

اصطلاح بازیافت خسارت هنگامی مورد استفاده قرار بگیرد که زیان دیده برای جبران خسارت خود به شخص یا اشخاص مسئول حادثه مراجعه می کند و به بیان دیگر، خسارت وارد به خود را بازیافت می نماید. در صورت لزوم، دستگاه های قضایی نیز با استناد به قوانین مسئولیت، برای دریافت حق زیان دیده به او کمک می کنند. بنابراین، بازیافت خسارت الزاما ربطی به صدور بیمه نامه و مداخله بیمه گر ندارد؛ ولی از آنجا که بسیاری از اشخاص، خسارت های احتمالی وارد به خود را تحت پوشش بیمه ای قرار می دهند و می توانند با استفاده از مزایای بیمه ها، خسارت ها را از بیمه گران دریافت کنند، مراجعه زیان دیده به منظور بازیافت خسارت از شخص مسئول منتفی می شود. زیرا وصول خسارت از دو مرجع، یعنی مسئول و بیمه گر، خلاف اصول حقوقی و بیمه ای است. ا و به همین دلیل هر رنن ک ارتی برای بیمه کار ایجاد میشود به حکم ماده ۲۰ قانون بیمه، پس از پرداخت خسارت با قبول آن از طرف بیمه گر، حق مراجعه به مسئول، به بیمه گر منتقل می شود و این مسئله مهم ترین نتیجه ی اصل جانشینی است که از اصول اساسی بیمه می باشد، بحث بازیافت خسارت در انواع بیمه ها به شرح زیر است.

١- بیمه های بدنه اتومبيل: در بیمه های اتومبیل عموما به دلیل وجود فرانشیزه بیمه گذار خسارت کامل را از بیمه گر دریافت نمی کند. بنابراین، همه بازیافت خسارت، مشمول حق جانشینی بیمه گر نمی شود. به عبارت دیگر، همان طور که در ماده ۲۰ قانون تصريح شده است، بیمه گر تا میزان خسارتی که به بیمه گذار پرداخت نموده و یا پرداخت آن را تعهد کرده است، حق رجوع به مسئول حادثه را دارد. بنابراین، بابت فرانشیز که از طریق بیمه گر جبران نمی شود، حق مراجعه برای بیمه گذار باقی می ماند. هم چنین اگر مبلغ بیمه کافی نباشد و بیمه گر با اعمال ماده ۱۰ قانون، فقط بخشی از خسارت را جبران کند، بخش باقیمانده خسارت توسط بیمه گذار قابل مطالبه است. توجه شود که در خسارت کلی و به خصوص در صورت سرقت اتومبیل، مبلغ فرانشیز حدود بیست درصد ارزش اتومبیل است. بنابراین، بیمه گذار ناگزیر است برای این بخش از خسارت خود، از حق بازیافت استفاده کند. پس از کشف اتومبیل مسروقه این حق بیمه گذار به قوت خود باقی است. لذا در صورت سرقت اتومبیل، بیمه گر نبایستی متوقع باشد که با پرداخت هشتاد درصد خسارت، مالکیت کامل اتومبیل مسروقه را در اختیار بگیرد. برای حل این گونه مشکلات می توان در زمان انتقال رسمی سند مالكيت، بین بیمه گر و بیمه گذار تفاهمی برقرار کرد؛ به این ترتیب که در صورت کشف اتومبیل بیمه گر معادل بیست درصد قیمت روز خودرو را به بیمه گذار پرداخت نماید. در مورد سایر اموال بیمه شده که به سرقت می رود نیز مسئله به همین ترتیب است. حتی بیمه گذار می تواند از بیمه گر بخواهد که در بیمه نامه تصریح کند که در صورت سرقت موضوع بیمه -مثلا فرش یا تابلو با اشیاء قیمتی دیگر- اگر مال مسروقه کشف شد، خسارت به بیمه گر بازگردانده شده و مال بیمه شده عینا تحویل بیمه گذار شود.

٢- بیمه های باربری کالا: در بیمه های باربری کالا، قراردادی که به بارنامه معروف است رابطه حقوقی بین صاحب کالا و مؤسسه حمل را تنظیم می کند. در این قرارداد، مسئولیت مؤسسه حمل مشخص است. بنابراین در صورت تلف شدن تمام یا بخشی ازمحموله، مؤسسه حمل بر اساس شرایط بارنامه، متعهد به جبران خسارت است. اگر محموله، تحت پوشش بیمه ای نباشد، صاحب کالا برای جبران خسارت به مؤسسه حمل مراجعه خواهد کرد. ولی از آنجا که معمولا کالا پوشش بیمه ای دارد- به خصوص اگر پوشش بیمه ای کامل بیمه نامه با شرط A باشدبیمه گر خسارت وارده را جبران خواهد کرد و با استفاده از حق جانشینی به مؤسسه حمل مراجعه خواهد نمود.

در این نوع بیمه نیز بایستی توجه داشت که او در صورت وجود شرط فرانشیز و یا در صورت عدم کفایت مبلغ بیمه، حق جانشینی بیمه گر کامل نیست.  بلکه در حدود خسارتی که می پردازد حق جانشی دارد. بیمه گذار برای بخش باقی مانده خسارت خود می تواند از حق بازیافت خسارت استفاده کند. ثانیا در قراردادهای بیمه براساس بعضی مقررات و کنوانسیون های بین المللی مسئولیت، مؤسسه حمل محدودیت هایی دارد و حق بازیافت و در نتیجه حق جانشینی بیمه گر محدود است و عملا صددرصد خسارت توسط بیمه گر قابل بازیافت نیست. از جمله این محدودیت ها الزام صاحب کالا به اعلام خسارت ظرف مدت معینی (مثلا ۹ ماه) می باشد. بنابر این، اگر صاحب کالا در اعلام خسارت به مؤسسه حمل و یا بیمه گر اهمال نماید، حق بازیافت منتفی و یا اصطلاحا مشمول مرور زمان می شود و این به زبان بیمه گر است و بیمه گران نیز در چنین مواردی خسارت را به طور کامل جبران نمی کنند.

۳- بیمه های درمان: گرچه در بیمه های اشخاص، معمولا بحث حق جانشینی وجود ندارد و مبالغی که بیمه گر در صورت فوت یا نقص عضو اشخاص بیمه شده می پردازد. خسارت تلقی نمی شود تا بازیافت آن مطرح باشد؛ ولی از آنجا که بیمه های درمان با بیمه های عمر و حوادث شخصی به صورت یکجا طبقه بندی می شوند پرداخت هزینه درمان، کیفیت جبران خسارت را دارد.

لذا به نظر بعضی کارشناسان، حق بازیافت خسارت در این بیمه ها نیز وجود دارد و شخص مصدوم می تواند هزینه درمان خود را از عامل حادثه مطالبه و بازیافت ، در این هزینه توسط بیمه گر پرداخت شود، بیمه گر جانشین او می گردد. به همین لحاظ برخی از

موسسات بیمه اجتماعی در مواردی برای جبران هزینه های پزشکی به مسئول حادثه مراجعه می کنند.

باز خرید بیمه نامه های عمر

00993 300x300 - باز خرید بیمه نامه های عمر

باز خرید بیمه نامه های عمر

در بیمه نامه های عمر که دارای ذخیره ریاضی می باشند(مثل بیمه های مختلط پس انداز و تمام عمر) چنانچه بیمه گذار پس از پرداخت مدتی حق بیمه (مثلاحداقل شش ماه) مایل به ادامه قرارداد نباشد می تواند تقاضای باز خرید بیمه نامه را نماید و مبلغی در حدود ذخیره ریاضی دریافت کند. اصولا حق بازخرید بیمه نامه عمر با بیمه گذار است. ولی چنانچه بیمه گذار از محل بیمه نامه عمر خود وام دریافت نموده باشد و اقساط خود را به بیمه گر پرداخت ننماید، بیمه گر می تواند رأسا بیمه نامه را بازخرید و کل وام و سود متعلقه را از محل ارزش بازخرید برداشت نماید.

اندوخته ها و ذخایر قانونی

002 2 300x300 - اندوخته ها و ذخایر قانونی

اندوخته ها و ذخایر قانونی

 طبق آیین نامه شماره ۱۱ اصلاحی مصوب 1367/03/23 ، مؤسسات بیمه ای موظف به نگهداری اندوخته های قانونی می باشد. ماده ۱ این آیین نامه اظهار می دارد که مؤسسات بیمه مکلفند برای تقویت سرمایه و بنیه مالی خود ذخایر و اندوخته های قانونی زیر را نگهداری و در ستون بدهی ترازنامه ثبت نمایند:

الف – ذخایر قانونی:

 1- ذخیره استهلاک داراییهای ثابت.

۲- ذخیره برای مطالبات مشکوک الوصول و جبران کاهش احتمالی ارزش سایر اقلام دارایی و هزینه های

احتمالی.

3- ذخیره تسعیر دارایی ها و بدهی های ارزی.

ب- اندوخته های قانونی (که طبق ماده ۱۳۵ قانون محاسبات عمومی معادل ۱۱۰ درصد سود ویژه تعیین می گردد):

ا- اندوخته قانونی.

 ۲- اندوخته سرمایه ای.

در ماده ۲ نیز آمده است که ذخیره استهلاک دارایی های ثابت براساس مقررات قانونی مالیات های مستقیم و ذخیره تسعیر دارایی ها و بدهی های ارزی مطابق ماده (۱۳۹) قانون محاسبات عمومی تعیین می شود.

همچنین طبق ماده ۳، ذخیره برای مطالبات مشکوک الوصول و جبران کاهش احتمالی ارزش سایر اقلام دارایی و هزینه های احتمالی براساس اطلاعات موجود تعیین می شود.

نگهداری اندوخته های قانونی برای تقویت و توانمندی مالی شرکت های بیمه در زمینه انجام تعهدهای خود و یاری رسانی به اندوخته های فنی است که نمایانگر و بازتاب قدرت مالی هر شرکت بیمه است است.

اضافه کنیم که موسسه های بیمه در تمام تعهدهایی که بر پایه صدور بیمه نامه و امضای قراردادهای بیمه مستقیم و پیمان های بیمه اتکایی به عهده می گیرند الزام به نگهداری اندوخته های فنی دارند. بنابراین، نه تنها در تعهد های بیمه ای درون مرزی بلکه در پذیرش تعهدهای میان مالی و جهانی نیز باید ضابطه نگهداری اندوخته های فنی را به عنوان پشتوانه تعهدهای خود رعایت کنند.

انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش4)

bimkook2 5 300x300 - انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش4)

انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش4)

مقررات و موانع ورود: در بازار انحصار چندجانبه، وقتی که بازار بین اعضای انحصاری تقسیم می شود، بنگاه هایی که مترصد به ورود هستند علاقمند کسب سهمی از این سودها می باشند. اما بین  اشاره می کند که همواره موانعی وجود دارند که ورود به بازار را مختل می کنند. به عنوان مثال، وی به موانع فناوری توسط بنگاه های موجود، تهدید به جنگ قیمت ها و موانع ایجاد شده توسط دولت، مانند لزوم اخذ انواع مجوزها اشاره می کند، موانع ورود توسط انکائوا و همکاران و هم چنین ویزاکر با جزئیات تحلیل شده است.

در بازار بیمه، مقررات دولتی نقش مهمی را بازی می کند و می تواند به عنوان مانعی جدی برای ورود به بازار باشد. به عنوان مثال تنظیم نرخها نیاز به تصویب یک سازمان دولتی دارد. ریز و کسنر مطرح کرده اند که اثرات منفی چنین مداخلاتی آن است که بیمه گران ناکارآمدی، به جای آن که از بازار رانده شوند، از فشار رقابت مصون می مانند. این امر منجر به کاهش در رفاه خریداران بیمه می شود. در تحلیل موانع ورود، نقش مهمی برای هزینه های هدر رفته تعریف شده است. یک تازه وارد بالقوه باید هزینه های قطعی برای سرمایه گذاری بپردازد (به طور مثال خرید یا اجاره تجهیزات ویژه) که حداقل بخشی از آن به عنوان هزینه هایی هدر رفته مصرف می شود. استیگلیتز  تأکید می کند، حتی هزینه های ورود ناچیز نیز می تواند مانعی برای ورود تلقی شود. در آمد تضمینی در بازار انحصاری با کسر هزینه های اولیه ورود به دست می آید. اما اگر یک رقیب وارد بازار شود، بر اساس الگوی رقابت قیمتی برتراند، جنگ قیمت ها شروع می شود و با لحاظ هزینه های صرف شده، هر دو بنگاه با زیان روبرو می شوند. این نتیجه برای هیچ بنگاه جدید الورودی جذاب نیست. نمونه هزینه های هدر رفته در بخش بیمه می تواند مخارج تحقیقات در مورد شناسایی ریسک و محاسبات آماری باشد، ساتن با توضیح هزینه های هدر رفته، باب دیگری را در تبیین سطح تمرکز بازار می گشاید.

برای مشاهده بخش قبل کلیک کنید

انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش3)

bimkook2 5 300x300 - انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش3)

انحصار چند جانبه در بازار بیمه (بخش3)

تفاوت عمودی محصول: مدل تفاوت عمودی محصول توسط شیکد و ساتن ارائه شده است. در این مدل، یک بنگاه با محصول با کیفیت و یک بنگاه نیز محصول کم کیفیت ارائه می کنند، به رقابت قیمتی می پردازند. البته مشروط به آن که مشتریانی باشند که تمایل به پرداخت بیشتر برای محصول با کیفیت داشته باشند. در نتیجه، هر دو بنگاه سود مثبتی را به دست می آورند و تولید کننده محصول با کیفیت، قیمت های بالاتری را دریافت می کند. نکته قابل توجه آن که حتی اگر هزینه ورود، به صفر نزدیک باشد، فقط تعداد محدودی از بنگاه ها می توانند وارد بازار شوند. زیرا رقابت قیمتی بین تولید کنندگان محصول با کیفیت، تولید کنندگان محصول کم کیفیت پایین را از بازار خارج می کند. در واقع بنگاه های با کیفیت بالاتر به علت وجود مشتریان وفادار و حاشیه سود اقتصادی مثبت از قدرت دامپینگ برخوردارند.

در خصوص شرکت های بیمه راه های متعددی وجود دارد که می توانند محصولات بهتری تولید کنند. شلسینگر و شلنبرگ  به نقش کیفیت خدمات ارائه شده در صنعت بیمه اشاره می کنند. به عنوان مثال می توان به پرداخت سریع و آسان خسارت ها، دسترسی ساده به نمایندگی و با وجود سیستم پاداش – جریمه در محاسبه حق بیمه اشاره نمود. تفاوت محصول فقط با اتکاء به خصیصه های محصول امکان پذیر نیست، بلکه روشهای بازاریابی، توزیع و فروش را نیز شامل می شود. این موضوع دامنه وسیعی از بیمه گرانی که تمام خدمات کامل را با قیمت بالا ارائه می دهد تا بیمه گرانی که اقدام به تخفیف مستقیم می کنند را در بر می گیرد.

هزینه های جستجو و تغییر: دیاموند در مقاله مشهور خود  مدلی همراه با هزینه های جستجوی مشتری را ارائه می دهد و به یک نتیجه عجیب می رسد تاکنون هزینه های جستجوی ناچیز منجر به تعادلی می شده که در آن هیچ مشتری جستجو نمی شود وبنگاه ها نیز قیمت انحصاری را مطالبه می کنند. ایده ای که در ورای این مدل قرار دارد این است که اگر هر مشتری پیش بینی کند که همه بنگاه ها قیمت انحصاری را مطالبه می کنند، دلیلی ندارد که مشتری به جستجوی پر هزینه برای قیمت های کمتر بپردازد. اگر بنگاه ها پیش بینی کنند که مشتریان به جستجو برای قیمت های پایین تر نمی پردازند، برای بنگاه ها توجیهی ندارد که قیمت هایشان را به منظور جذب مشتری بیشتر، کاهش دهند. بر این اساس، قیمت انحصاری که بالاتر از قیمت رقابتی است می تواند یک نتیجه تعادلی پایدار باشد. اما امروزه تنها یک مشتری می تواند به راحتی با مقایسه وب سایت های شرکت های بیمه، بهترین پیشنهاد را بیابد. در مورد بیمه عمر، براون و گولسبي  مشاهدات تجربی را یافتند که وب سایت های بیمه ای رقابت را به طور قابل توجهی افزایش داده و قیمت ها را ۸ تا ۱۰ درصد کاهش داده اند.

هزینه های جایگزینی نیز، تأثیر مشابهی دارند. این هزینه ها شامل هر گونه ضرری است که بیمه گذار به علت لغو بیمه نامه خود و جایگزینی بیمه گر دیگر، متحمل می شود. این هزینه ها شامل هزینه های فرصت زمان و پرداختن به امور خسته کننده ای مانند کسب اطلاعات راجع به بیمه نامه و پر کردن فرم ها می باشد.

شلسینگر و شلنبرگ مدلی را طراحی نمودند که ترکیبی است از الگوی رقابتی برتراند و شرایطی که هزینه های جستجو و جایگزینی علاوه بر تفاوت  محصول وجود دارد. بیمه گران در یک خیابان همانند مدل سالوپ پراکنده شده اند و با تفاوت در محصولات خود، سلایق مشتریان را برآورده می سازند. حال اگر بیمه گران جدید وارد بازار شوند، نشان داده می شود که هزینه جستجو و جایگزینی، به اندازه ای قدرت بازاری برای بیمه گران قبلی ایجاد کرده است که همواره سهم بازار وارد شوندگان جدید کمتر از شرکت های قبلی خواهد بود.

برای مشاهده بخش 2 کلیک کنید